“Ik leef om te werken, terwijl ik dolgraag zou willen werken om te leven."

- Rob

Rob, medewerker Bo-rent

Uurloon: €10,51

Werkt: 43 uur per week

"Sinds anderhalf jaar werk ik bij Bo-rent in Amsterdam, voor een salaris dat net iets hoger ligt dan het minimumloon. Doordat er in Amsterdam geen betaalbare woningen beschikbaar zijn, hebben mijn vriendin en ik een woning gekocht in Gouda."

"Met de lange reistijd meegerekend ben ik van maandag tot en met vrijdag van zes uur 's ochtends tot zes uur 's avonds op pad voor mijn werk. Daarnaast werk ik één keer per twee weken op zaterdag. De weekenden heb ik nodig om bij te slapen, anders houd ik het niet vol. Zo zag ik mijn leven niet voor me. Ik leef om te werken, terwijl ik dolgraag zou willen werken om te leven."

"Mensen om mij heen zien mij worstelen en adviseren me om ander werk te zoeken. Maar dat is het 'm nu juist. De banen liggen voor mij niet binnen handbereik. Ik solliciteer me een ongeluk, maar ik word niet aangenomen. Ik heb in het verleden van alles aangepakt: baantjes in de horeca, bij een bakkerij, bij een meubelzaak; ik heb van alles geprobeerd. Ik zou dolgraag willen doorgroeien, maar het schiet niet op."

"Bo-rent is niet aangesloten bij een CAO. Ze bepalen dus hun eigen regels. Doorgroeimogelijkheden zijn er niet, onderhandelingsruimte ook niet. Omdat ik me besef dat ik hier in mijn eentje niets aan kan veranderen, heb ik besloten om lid te worden van de FNV. We hebben elkaar en de overheid nodig om werkgevers te dwingen fatsoenlijke lonen te betalen. Lonen waar je van kunt leven, waar je je eventuele gezin van kunt onderhouden en af en toe van op vakantie kan. Samen staan we sterk. We móeten dit veranderen, voor onszelf en voor onze kinderen."