“Voor het feit dat mijn ouders zoveel voor mij betaald hebben, schaam ik mij kapot."

- Jessica, 24 jaar

Jessica, verantwoordelijk voor ondersteuning chauffeurs bij transportbedrijf

Uurloon: €11,50

Werkt: 32 uur per week

"Geld maakt niet gelukkig, maar handig is het wel. Met geld is er garantie op zorg, voeding en dus het leven. Door er leuke dingen van te doen, word je gelukkig. Het geeft je dus vrijheid! Maar wat als die vrijheid beperkt wordt door een te laag loon?"

"Voor iemand die net begint met werken, zoals ik, is € 11,50 per uur - inclusief onregelmatigheidstoeslag - best een redelijk loon. Maar het geeft wel beperkingen. Ik woon nog bij mijn ouders. Ik zou heel erg graag op mijzelf willen wonen, maar met een maandsalaris van maximaal € 1.600 is dat een Mission Impossible. En die €1600 is vaak nog minder omdat ik niet elke maand evenveel uren kan werken. Voor sociale huur sta ik op een lange wachtlijst en huren in de vrije sector is onbetaalbaar door huisjesmelkers en vreemde regels in het voordeel van de verhuurder."

"Een strenge structuur in mijn financiën zorgt ervoor dat ik controle heb over mijn geld. Zo lukt het me goed om te sparen. Daarvoor moet ik een aantal dingen laten. Ik kan niet zomaar nieuwe schoenen kopen ook al vallen mijn oude schoenen van ellende uit elkaar. Dan moet ik mijn weekbudget aanpassen en het overgebleven bedrag wekelijks bij elkaar sparen tot ik genoeg heb voor een paar goede schoenen of andere dingen die ik echt nodig heb. Door hierin streng te zijn op mijzelf, overschrijd ik mijn budget niet en hoef ik niet aan mijn spaargeld te komen."

"Aangezien door de coronacrisis alle sociale activiteiten plat liggen, heb ik de laatste tijd extra veel kunnen sparen. Ik zou daarvan nu op mezelf kunnen gaan wonen en een appartement huren. Alleen zou mijn spaargeld dan binnen zes maanden op zijn. En dan? Dan moet ik weer intrekken bij mijn ouders. Het geeft dus geen oplossing voor de lange termijn."

"Mijn ouders hebben jarenlang mijn zorgverzekering en zorgkosten betaald. Dankzij hun bijdrage heb ik een rijbewijs. Pas sinds ik een ‘redelijk’ loon heb betaal ik dingen zelf. Voor het feit dat ze zoveel voor mij betaald hebben, schaam ik mij kapot. Een 24-jarige die 32 uur per week werkt moet toch haar eigen zorg rekening kunnen betalen?"

"Als het minimumloon 14 euro zou worden, zou ik iets meer vrijheid hebben en minder zorgen over mijn financiële toekomst. Financieel onafhankelijk zijn betekent dat ik mij geen zorgen hoef te maken over elk dubbeltje omdraaien of hoe ik de rekening van mijn zeventien jaar oude auto ga betalen als er iets mis is. Ik verdien dan genoeg om rond te kunnen komen, een aantal leuke dingen te doen en een klein bedrag per maand te sparen."

"Modaal inkomen zou geen grens moeten zijn, maar de basis. Daarom strijd ik mee voor minimaal 14 euro per uur voor iedereen. Want er zijn mensen die veel meer geldzorgen hebben dan ik en ook zij verdienen een stabiele financiële situatie. Als ik met €11,50 per uur geen appartementje kan huren, laat staan hoe veel problemen en stress degenen hebben die nóg minder verdienen!"